Charakterystyka techniczna silnika pralki

Często zdarza się, że jakaś część automatu całkowicie ulega awarii i naprawa staje się niepraktyczna. Zawiera jednak wiele szczegółów, które mogą przydać się w gospodarstwie. Na przykład silnik elektryczny jest często używany przez rzemieślników do tworzenia różnych maszyn. Najpierw musisz zrozumieć charakterystykę techniczną silnika pralki, aby dowiedzieć się, jakie urządzenie masz na rękach i jaki rodzaj domowego produktu możesz z nim zrobić.

Rodzaje silników z pralek

Silnik elektryczny pralki to niezawodna część, która bardzo rzadko się psuje. Dlatego Silniki z maszyn używanych przez 20-30 lat w zupełności nadają się do recyklingu. Za ich pomocą rzemieślnicy konstruują tokarki i maszyny szmerglowe, kruszarki do jabłek i zboża, małe betoniarki, kosiarki do trawy i inne przydatne urządzenia gospodarstwa domowego.

Pralki mogą być wyposażone w komutator, falownik lub asynchroniczny silnik elektryczny.

Zastanówmy się, czym różnią się silniki elektryczne, jakie cechy są typowe dla niektórych urządzeń zasilających. Powiedzmy, z jakich elementów składają się różne silniki.

Obecnie najpopularniejsze są silniki komutatorowe; można je znaleźć w większości automatów. Konstrukcja takiego silnika elektrycznego zawiera:

• obudowa aluminiowa;
• wirnik;
• stojan;
• dwa pędzle;
• tachometr.

Liczba przewodów dla takich silników może wynosić od 4 do 8. Niezbędne są tutaj szczotki elektryczne, aby utworzyć połączenie między uzwojeniem wirnika a silnikiem. Kolektory montowane są w dolnej części automatu. Impulsy z silnika przekazywane są na koło pasowe bębna poprzez napęd pasowy.

Silniki inwerterowe uważane są za najnowocześniejsze. Po raz pierwszy pojawiły się w pralkach południowokoreańskiej marki LG w 2005 roku.Dziś z tego innowacyjnego rozwiązania korzysta już wielu producentów - maszyny z systemem napędu bezpośredniego produkowane są przez marki Bosch, Samsung, Haier, Whirlpool, AEG i inne.

Silniki inwerterowe są podłączone bezpośrednio do bębna. Maszyny te nie posiadają koła pasowego ani paska napędowego. Konstrukcja silników elektrycznych tego typu obejmuje:

• rotor (jest to pokrywa z magnesami);
• stojan (jest to kilka klatek z cewkami);
• przetwornica częstotliwości.

Falowniki nie posiadają szczotek, które na kolektorach należy wymieniać co 3-5 lat. Twornik jest uformowany na magnesach. Podczas pracy napięcie kierowane jest na uzwojenie stojana, przekształcane w postać falownika.

Silniki asynchroniczne nie są obecnie prawie w ogóle stosowane w produkcji automatów, ale to właśnie one są stosowane w starych pralkach z aktywatorami. Takie silniki występują w wersjach dwu- i trójfazowych. Silniki tego typu można znaleźć we wczesnych modelach firm Bosch, Kandy i Ardo.

Silnik asynchroniczny w maszynach znajduje się na dole, komunikuje się z bębnem za pomocą paska napędowego. Konstrukcja ma wirnik i stacjonarny stojan. Takie silniki są proste i łatwe w utrzymaniu. Jeśli łożyska zostaną wymienione na czas, urządzenia mogą działać przez dziesięciolecia bez reklamacji.

Charakterystyka asynchronicznych silników elektrycznych

W najwcześniejszych modelach pralek z aktywatorem marek Bosh, Candy, Miele, Ardo można znaleźć silniki asynchroniczne. Są to najbardziej prymitywne silniki elektryczne o najprostszej konstrukcji. Tego typu urządzenia energetyczne mogą pracować w temperaturach otoczenia od -60 do +85°C.

Zgodnie ze swoją konstrukcją silnik asynchroniczny składa się z dwóch głównych części - wirnika i stojana.

Stojan silnika elektrycznego jest elementem stacjonarnym składającym się z metalowego korpusu i uzwojenia. Wirnik silnika to obracająca się część zawierająca rdzeń i wał. Rdzeń wykonany jest z kilku stalowych płyt i jest niezbędny jako podstawa obrotowego uzwojenia elektrycznego.

Zakres zastosowania takich silników jest dość szeroki. Za pomocą silnika asynchronicznego ze starej maszyny można wykonać tokarkę lub szlifierkę, pompownię, kosiarkę, wentylator, skrzynię biegów i inne systemy. Dlatego rzemieślnicy nigdy nie wyrzucają silnika elektrycznego ze zepsutej pralki, ale dają mu „drugie życie”.

Ogólna charakterystyka techniczna asynchronicznych urządzeń zasilających występujących w pralkach aktywatorowych jest następująca:

• moc - od 180 do 360 watów;
• odbierane napięcie – 220 V (+-22 V);
• prędkość obrotowa synchroniczna – do 3000 obr./min.

Podczas pracy silnik asynchroniczny wytwarza hałas w zakresie 50 dBA. Niektóre modele urządzeń zasilających mogą mieć wbudowane zabezpieczenie temperaturowe. Producenci zwykle ustalają następujące ograniczenia dotyczące stosowania takich silników elektrycznych:

• do 30 uruchomień na godzinę;
• nie więcej niż dwieście startów w ciągu 24 godzin;
• łączna liczba uruchomień rocznie nie przekracza 30 tys.

W temperaturze roboczej takie silniki są w stanie wytrzymać zwiększoną prędkość obrotową o 20% prędkości standardowej przez 120 sekund bez żadnych deformacji lub innych uszkodzeń. Potrafią także „wytrzymać” pięćdziesięcioprocentowe przetężenie przez 2 minuty. Wszystko to świadczy o wysokiej niezawodności urządzeń zasilających tego typu.

Charakterystyka silników elektrycznych komutatorowych

Silniki te zastąpiły silniki asynchroniczne i na długo zajęły swoją „pozycję”. Dziś około 80% pralek w niskim i średnim segmencie cenowym jest wyposażonych w właśnie takie silniki elektryczne. Działanie kolektorów można zapewnić zarówno prądem stałym, jak i przemiennym.

Jak już wspomniano, komutator składa się ze stojana, obrotomierza regulującego prędkość obrotową, wirnika, tarcz łożyskowych i co najmniej dwóch szczotek. Pręty grafitowe mają tendencję do zużywania się, dlatego należy je okresowo wymieniać.

Do zalet kolektorów zaliczają się kompaktowe wymiary, wysoki moment rozruchowy i prędkość. Prosty obwód sterujący również będzie plusem.

Charakterystykę techniczną silników tego typu można zrozumieć na przykładzie kolektora model DK76-280-12. Główne wskaźniki to:

• znamionowe napięcie robocze – 210-230 V;
• częstotliwość – 50 Hz;
• moc – 0,5 kW;
• pobór prądu – 2,25-2,75 ampera;
• Wydajność – nie mniej niż 55%.

Średni okres bezobsługowego silników elektrycznych komutatorowych wynosi 5 lat.

Wirnik komutatora DK76-280-12 to 12-szczelinowy pakiet wykonany z wytrzymałej stali elektrotechnicznej, osadzony na wale. W rowkach znajduje się dwuwarstwowe uzwojenie. Na wale twornika znajduje się wentylator niezbędny do doprowadzenia schłodzonego powietrza. Silnik ten jako podpory wykorzystuje łożyska ślizgowe – montuje się je w specjalnych gniazdach.

Połączenie wirnika, stojana z uzwojeniem zewnętrznym zapewniają szczotki elektryczne umieszczone w specjalnych bocznych uchwytach. Podczas pracy końcówki ulegają zużyciu, dlatego wymagają okresowej wymiany. Kolejną wadą kolektorów jest zwiększony hałas.

Zazwyczaj moc silników kolektorów zainstalowanych w pralkach automatycznych waha się od 380 do 800 watów. Dlatego przed ponownym użyciem zdemontowanego urządzenia zasilającego lepiej znaleźć oznaczenia na obudowie i dokładniej przestudiować charakterystykę konkretnego modelu.

Przed podłączeniem silnika poza pralką zastanów się, do czego jest przeznaczone wyjście kolektora. Do podłączenia tachogeneratora potrzebna jest para styków, więc najprawdopodobniej nie będą potrzebne. Pozostałe wyjścia wykorzystywane są zgodnie ze schematem.

Charakterystyka silników elektrycznych inwerterowych

Około roku 2000, wraz z rozwojem urządzeń półprzewodnikowych, zaczęto powszechnie stosować przetwornice częstotliwości. Takie urządzenia są w stanie zmieniać częstotliwość i regulować napięcie w szerokim zakresie; wskaźniki mogą wahać się od 1 do 500 Hz.

Silnik inwerterowy nie jest „zasilany” bezpośrednio z sieci, ale z wbudowanej w nią przetwornicy.Urządzenie samodzielnie dostosowuje się do trybu pracy i wytwarza napięcie o optymalnym poziomie i pożądanej częstotliwości. Falownik to zatem 2 urządzenia połączone w jednej obudowie.

Zastosowanie technologii inwerterowej umożliwia uzyskanie szerokiego rozpiętości prędkości oraz możliwość wielopoziomowej pracy silnika elektrycznego. Wbudowany konwerter umożliwia regulację napięcia, uzyskując w ten sposób optymalny moment obrotowy. Oczywiście wszystko to odbywa się w pewnych granicach, ale ogólna charakterystyka wydajności takich silników jest znacznie lepsza.

Ze względu na bardziej złożone urządzenie cena silników inwerterowych jest wyższa niż silników kolektorowych i asynchronicznych.

Przetwornica falownika reguluje napięcie w dwóch etapach:

• pobiera napięcie sieciowe i przekształca je na stałe;
• wytwarza strumień impulsów dodatnich i ujemnych ze stałego napięcia. W tym momencie uzyskiwana jest wymagana częstotliwość, która jest dostarczana bezpośrednio do silnika.

Niektóre falowniki mają jeszcze jeden stopień konwersji. W końcowym etapie impulsy są „dodawane” do fali sinusoidalnej. Ale forma dostarczanego napięcia nie ma dużego wpływu na działanie silnika, dlatego w wielu silnikach proces ten nie jest przewidziany.

Dzięki właściwościom technicznym silników inwerterowych możliwe staje się sterowanie ich pracą w szerokim zakresie. Silnik może samodzielnie regulować prędkość obrotową, konwertować napięcie itp.

Komentarze czytelników

• Podziel się swoją opinią - zostaw komentarz